Voel me verrot.
Ik ben de laatste dagen zeer snel op mijn tenen getrapt, met veel mensen ruzie aan het schoppen, thuis zeg ik weinig tot niets, misschien is het wel spanning vanwege de komst van de baby. Alles is op zich wel geregeld, alleen nog wat kleine dingen, de douche moet opgeknapt.. dat soort dingen, onbelangrijk eigenlijk.
Op mijn werk heb ik het helemaal gehad, Mitelhauser, Spruit hangen mijn strot uit, en ook Mohammed met zijn domme houding, het is ook uitzichtloos werk, ik voel me er nogal hopeloos van worden. Werk me lam voor een paar centen en hoor de hele dag niets anders dan dom gelul van domme mensen.
Ben erg benieuwd naar de ongeboren zoon, begin nu toch wel ongeduldig te worden, Ellis heeft 'm al bij zich de hele tijd, ik heb nog niets, een beetje met mijn hand over haar buik vind ik alleen maar frustrerend en doe ik meer voor Ellis dan voor mij. Dat de baby er dan misschien op reageert heeft niets te maken met het feit dat ik zijn vader ben of zo.. zo'n kind reageert op warmte, als je er een kruik op legt reageert ie ook.
Zou hem graag willen zien.
Ik denk dat het een bedachtzaam ietwat introvert ventje is, eigenlijk zoals ik.. het kan ook een extraverte flapuit worden als Ellis maar ik denk het niet.
Zijn kamertje is nagenoeg klaar, alleen de gordijnen moeten nog worden opgehangen é voila.
