Verhuizen

Al weer een tijd geleden dat ik geblogd heb. Inmiddels zitten we dus volop in de verhuizing. Onze slaapkamer staat vol met dozen. Dat vind ik niet zo erg. Wat ik nu jammer vind, is dat ik niet auto kan rijden. Ik zou graag al spullen naar het nieuwe huis willen brengen. Gewoon om het alvast een beetje mijn huis te maken. De mannen vinden het hele verhuisgebeuren overduidelijk allemaal erg spannend. Ik denk dat Lukas en ik ons nog het beste houden. De andere 2 mannen zijn met vlagen absoluut niet te genieten!!! Geeft soms aanleiding lichtelijk de wens te hebben om alleen met Luuk te verhuizen.... Nee hoor, ik neem ze wel graag met me mee.

Als je goed rondkijkt in het huis, zie je dat een verfje (vooral in de huiskamer vind ik de kleur super lelijk!) en een nieuw behangetje geen overbodige luxe is. Maar dat komt wel. Ik denk dat ik het eerst de kozijnen enzo zal verven. Hahahaha

De huiskamer is en blijft niet echt groot, maar daar kan ik best mee leven. Gooi al onze zooi maar in ons huis en dan zien we wel hoe we het gaan doen. Ik heb er helemaal zin in!

Mika zit weer even in een lastige fase. Eigenlijk wil hij helemaal niets. We gaan naar ons nieuwe huis --> "Ik wil niet naar ons nieuwe huis!" We gaan naar oma --> "Ik wil niet naar oma!" We gaan naar de speeltuin --> "Ik wil niet naar de speeltuin!" En zo gaan we de hele dag door. Van spelen tot naar bed en alles wat er tussen zit. Van intens boos of verdrietig tot geheel vrolijk zijn. Wat dat betreft een evenbeeld van zijn vader. En die gekke fratsen tussendoor... We merken dat Mika enorm veel behoefte heeft om buiten te spelen. Als ik met hem naar de zandbak ofzo ga, heb ik geen kind aan hem. Lekker klooien met zand, water, steentjes en speelgoed. Dat is toch het einde!

Morgen wordt onze man al weer 3 jaar. De tijd vliegt enorm! Als ik naar Lukas kijk.... Een beer van een vent die al redelijk goed kan zitten. Zijn rug mooi recht (totdat hij moe wordt dan). Ik ben trots op mijn 3 mannen! Ik hoop dat we in het nieuwe huis allemaal weer wat tot rust komen zodat we weer meer gezelligheid in huis hebben. Verder kijk ik er naar uit lekker buiten te kunnen zitten met een lekker bakkie thee of een wijntje. Oké, ik ben straks langer onderweg naar huis en naar mijn werk, maar daar kan ik wel overheen komen hoor.

Eens kijken of ik Mark zometeen zo gek kan krijgen om nog met Mika naar het nieuwe huis te gaan...

Gekwakel 3

We hebben de sleutel van ons nieuwe huisje, samen met Mika hebben we getekend, de eerste huur betaald en we zijn samen meteen even aan kijken.

De eerste negatieve indruk.. (de positieve volgt nog)
Best klein..
Vooral in de woonkamer merk je dat, zet er een eettafel, salontafel, bankstel, box (al is het voor tijdelijk) en een tvkastje neer en je hebt eigenlijk geen speelruimte meer voor de kids.
In die zin hetzelfde als in West, aan de kleine kant dus.
De tuin is qua grootte prima, betegeld maar met eenvoudige stoeptegels, sommige stukken zijn niet betegelt maar gewoon gevuld met grint, verder is het niet zo mooi egaal en strak. In die zin niet de ideaale kindertuin.
De plintjes van het kliklaminaat zijn niet zo netjes gemaakt, en het behang en houtwerk is duidelijk gebruikt zeg maar, in die zin dat (op één van de kinderkamers bv.) precies kan zien waar het plankje hing.
Verder komen er af en toe vliegtuigjes overvliegen op een hoogte die je in Amsterdam niet zo snel meemaakt, hooguit wanneer het stormt, stortregent en sneeuwt tegelijk.
Ik moest op een gegeven moment mijn stem verheffen om mij verstaanbaar te maken.

Nou goed, en nu dus het positieve..
Mooie ruime woning voor een klein gezin, precies goed, fijne leefruimte met een heerlijke half-open keuken met uitzicht op een prachtig groen vijvertje vol met eenden en vast ook met karpers en zo..
Een mooi stukje tuin waar Mika al volop aan het kutklooien was met één van de kinderfietsjes die de vorige bewoners hebben laten staan. Mooie druif tegen de schutting aangroeiend, vrees alleen dat het een kijkdruif is, in ons klimaat kun je geen zoete sappige druifjes verwachten.
Drie prima slaapkamers, een prachtige garderobekast waar we eindenlijk onze spullen in kwijt kunnen en op zolder nog een mooie kledingkast voor de kussens en dekens etc..
Af en toe komt er een vliegtuigje over, je merkt dat ze boven ons een scherpe draai naar boven maken waardoor de overlast vooral in Aalsmeer/Amstelveen valt en niet meer zo bij ons, gezellig hoor.. (positief hè?)
Buurt is meer dan ideaal, zoals gezegd een leuke watertje, we zitten überhaupt in een waterrijk gebied waar onze jongens heerlijk kunnen vissen en varen, zoals ook pappa een groot deel van zijn kindertijd op vlotten voer en vissen 'vong' (Friesse tongval).
Leuke speeltuin om de hoek, niet zoals in Amsterdam, dus niet in slechte staat en met drollen, naalden en blikjes bier rond de wipwap maar prima op orde en schoon.

Nou, daar ga ik dan, naar het ander wonen, op naar een fenomenaal truttig woonbuurtje zonder hektiek, zonder heisa, zonder verkeerschaos, zonder schijt in het portiek, zonder dat je in de loop der jaren toch een aantal keer 112 moet bellen omdat de buren elkaar aan het afmaken zijn of je een kind in paniek hoort krijsen terwijl de ouders aan het vechten zijn, zonder garage voor de deur, zonder overvolle fietsenrekken, zonder een continue af en aan rijden van ambulances, brandweerwagens en politiewagens over de aanvoerwegen in Amsterdam-West en ook zonder buren die je voor het eerst zien terwijl je er toch al elf jaar woont.
Een niet stedeling kan het zich waarschijnlijk niet voorstellen dat ik het doodeng vind.
Dat vind ik het dus, dood en doodeng!
Vergeef het mij dan ook als ik niet blaak van het enthiousiasme, ik ben namelijk iets nerveus.