Lezen met Oma Angela..
zaterdag 16 mei 2009
vrijdag 15 mei 2009
Triple P
Gisteren ben ik naar de ouderavond geweest op de creche, daar werd een lezing gehouden over Triple P (Ongehoorzaamheid 1, deel 2 volgt later), een Australische opvoedmethode die men op onze creche ook zal gaan hanteren als ik het goed begrijp.
Triple P
positiefopvoeden.nl
Aangezien Ellis moest werken ging pappa maar alleen, ik vond namelijk wel dat het gezin Labordus vertegenwoordigt moest zijn. Helemaal niets voor mij dit soort dingen, dat geklep met een zooi wijven over hun kinderen en weet ik wat, die paar mannen die er waren (inclusief ikke) waren dan ook de stilste in de klas.
Neemt niet weg dat ik veel heb geleerd, om te beginnen dat wij eigenlijk deze methode al hanteren, althans in de basis, qua houding, qua insteek zeg maar.. positief dus. Verder is zo'n methode precies wat het is, een methode, je kunt dus eigenlijk meestal wel een duidelijk stappenplannetje volgen om resultaat te krijgen, maar om dat goed te kunnen moet je wel de juiste stappen in je hoofd hebben, en daar kunnen we nog iets bijspijkeren.
Een aantal dingen die me nu zo te binnen schieten..
Dreigen met de consequentie van ongewest gedrag raden ze af, iets waarvan ik dacht dat het juist goed was, dus zoiets als..
1- Wijzen op ongewenst gedrag.
2- Nogmaals erop wijzen en 'dreigen' met de consequentie als hij ermee doorgaat.
3- Uitvoeren van het consequentie, dit alles met uitleg natuurlijk.
Triple P
positiefopvoeden.nl
Aangezien Ellis moest werken ging pappa maar alleen, ik vond namelijk wel dat het gezin Labordus vertegenwoordigt moest zijn. Helemaal niets voor mij dit soort dingen, dat geklep met een zooi wijven over hun kinderen en weet ik wat, die paar mannen die er waren (inclusief ikke) waren dan ook de stilste in de klas.
Neemt niet weg dat ik veel heb geleerd, om te beginnen dat wij eigenlijk deze methode al hanteren, althans in de basis, qua houding, qua insteek zeg maar.. positief dus. Verder is zo'n methode precies wat het is, een methode, je kunt dus eigenlijk meestal wel een duidelijk stappenplannetje volgen om resultaat te krijgen, maar om dat goed te kunnen moet je wel de juiste stappen in je hoofd hebben, en daar kunnen we nog iets bijspijkeren.
Een aantal dingen die me nu zo te binnen schieten..
Dreigen met de consequentie van ongewest gedrag raden ze af, iets waarvan ik dacht dat het juist goed was, dus zoiets als..
1- Wijzen op ongewenst gedrag.
2- Nogmaals erop wijzen en 'dreigen' met de consequentie als hij ermee doorgaat.
3- Uitvoeren van het consequentie, dit alles met uitleg natuurlijk.
Deze PPP-methode zegt iets anders, namelijk..
1- Wijzen op ongewenst gedrag, dit duidelijk en op ooghoogte etc..
2- Negeren van ongewenst gedrag (5 seconden wachten).
3- Logische consequentie uitvoeren!
1- Wijzen op ongewenst gedrag, dit duidelijk en op ooghoogte etc..
2- Negeren van ongewenst gedrag (5 seconden wachten).
3- Logische consequentie uitvoeren!
Nog een punt wat mij opviel, in dit geval vooral een tip voor Ellis (en anderen), vooral toch veel vrouwen merkik.
Als je hem bijvoorbeeld zijn jasje wilt aandoen omdat hij naar de creche moet worden gebracht, niet aan hem vragen: "Zullen we je je jasje aandoen?" of "Ga je je jasje aandoen?" Want wat doe je als hij "NEE!!" zegt? Juist, dan doe je het lekker toch, je gaat een discussie aan die hij nooit kan winnen en in het beste geval geen drama oplevert. Maar als hij "NEE!" zegt dan zul je hem serious moeten nemen ook, jij vroeg het, hij gaf antwoord. Dus als je dan consequent wilt zijn dan ga je met hem naar de creche zonder jas, uuhh.. wil je dat?
En dus kun je beter zeggen: "Kom Miek, we gaan je jasje aandoen!"
Ik zie soms Ellis dit soort "discussies" voeren met Miek, daarmee maakt ze het zichzelf moeilijk en ook Miek snapt het natuurlijk niet want ja, wat wil ze nou, ze vraagt me vanalles, ik geef antwoord maar ze blijft me lastig vallen met die verdomde jas!
Ik weet even niet meer of ik het altijd 'juist' doe maar volgens mij vraag ik dan eerder zoiets als: "Ga je op de bank zitten Miek? Dan ga ik je jasje aandoen." Ik het ergste geval gaat hij niet op de bank zitten maar hij weet wel meteen al dat het jasje aangaat, geen discussie dus.
Ben er dan ook snel mee klaar.
Als je hem bijvoorbeeld zijn jasje wilt aandoen omdat hij naar de creche moet worden gebracht, niet aan hem vragen: "Zullen we je je jasje aandoen?" of "Ga je je jasje aandoen?" Want wat doe je als hij "NEE!!" zegt? Juist, dan doe je het lekker toch, je gaat een discussie aan die hij nooit kan winnen en in het beste geval geen drama oplevert. Maar als hij "NEE!" zegt dan zul je hem serious moeten nemen ook, jij vroeg het, hij gaf antwoord. Dus als je dan consequent wilt zijn dan ga je met hem naar de creche zonder jas, uuhh.. wil je dat?
En dus kun je beter zeggen: "Kom Miek, we gaan je jasje aandoen!"
Ik zie soms Ellis dit soort "discussies" voeren met Miek, daarmee maakt ze het zichzelf moeilijk en ook Miek snapt het natuurlijk niet want ja, wat wil ze nou, ze vraagt me vanalles, ik geef antwoord maar ze blijft me lastig vallen met die verdomde jas!
Ik weet even niet meer of ik het altijd 'juist' doe maar volgens mij vraag ik dan eerder zoiets als: "Ga je op de bank zitten Miek? Dan ga ik je jasje aandoen." Ik het ergste geval gaat hij niet op de bank zitten maar hij weet wel meteen al dat het jasje aangaat, geen discussie dus.
Ben er dan ook snel mee klaar.
Verder dient er in het kader van de duidelijkheid weliswaar uitleg gegeven te worden over het hoe en waarom van bepaalde regels (kan pappa nog wat leren) maar wel hou het wel bij het onderwerp. Situatie..
Mika trekt aan de staart van de poes.
Ik corrigeer hem daarop, leg uit dat poes dat niet wilt en lekker wilt slapen of zo.. (dit dus met een volmondig NIET DOEN en op ooghoogte, handjes vasthouden, armlengte afstand, uitleg etc..)
Mika pikt dit niet en besluit mij een mep te geven (niet fictief).
Nog steeds 5 seconden wachten, zijn mep negeren dus niet hem gaan corrigeren op de mep, dit kan alleen maar leiden tot een situatie waar hij niet meer snapt waar het om ging.
Als hij nogmaals aan staart trekt de logische consequentie uitvoeren, bijvoorbeeld hem weghalen bij poes.
Ik vind het stiekempjes wel fijn dat deze 'methode' bevestigd wat ik al wist, opvoeders hebben de neiging om te reageren op elke uiting van een kind, meppen, kopstoten geven, schreeuwen, tegen iets aan schoppen, mag allemaal niet en dus dient daar telkens een correctie op te worden losgelaten. Maar wat mensen dan vaak uit het oog verliezen is dat zo'n uiting van frustratie niet uit de lucht komt vallen, het is altijd in reactie op iets, en door te reageren op zijn kopstoot bijvoorbeeld veeg je zo de les waarmee je bezig was (Aan staart van poes trekken mag niet) van tafel, niet erg leerzaam voor kind dus.
Daar komt bij dat de kopstoot van een peuter anders vertaalt dient te worden als de kopstoot van een volwassene, die peuter weet niet op een andere manier zijn frustratie te uiten, je kunt tenslotte niet verwachten dat ie er uitgebreid met je over spreekt of tegen een kussen schopt.
Bij nader inzien geldt dat misschien ook wel voor die volwassene maar dat terzijde.
Mika trekt aan de staart van de poes.
Ik corrigeer hem daarop, leg uit dat poes dat niet wilt en lekker wilt slapen of zo.. (dit dus met een volmondig NIET DOEN en op ooghoogte, handjes vasthouden, armlengte afstand, uitleg etc..)
Mika pikt dit niet en besluit mij een mep te geven (niet fictief).
Nog steeds 5 seconden wachten, zijn mep negeren dus niet hem gaan corrigeren op de mep, dit kan alleen maar leiden tot een situatie waar hij niet meer snapt waar het om ging.
Als hij nogmaals aan staart trekt de logische consequentie uitvoeren, bijvoorbeeld hem weghalen bij poes.
Ik vind het stiekempjes wel fijn dat deze 'methode' bevestigd wat ik al wist, opvoeders hebben de neiging om te reageren op elke uiting van een kind, meppen, kopstoten geven, schreeuwen, tegen iets aan schoppen, mag allemaal niet en dus dient daar telkens een correctie op te worden losgelaten. Maar wat mensen dan vaak uit het oog verliezen is dat zo'n uiting van frustratie niet uit de lucht komt vallen, het is altijd in reactie op iets, en door te reageren op zijn kopstoot bijvoorbeeld veeg je zo de les waarmee je bezig was (Aan staart van poes trekken mag niet) van tafel, niet erg leerzaam voor kind dus.
Daar komt bij dat de kopstoot van een peuter anders vertaalt dient te worden als de kopstoot van een volwassene, die peuter weet niet op een andere manier zijn frustratie te uiten, je kunt tenslotte niet verwachten dat ie er uitgebreid met je over spreekt of tegen een kussen schopt.
Bij nader inzien geldt dat misschien ook wel voor die volwassene maar dat terzijde.
Een van Mika's leidsters (Marjolijn) vertelde dat zij er vaak voor kiest om kinderen (in geval van ongewenst gedrag) te vragen: "Mag dat?" En daarmee vaak als resultaat te krijgen dat kinderen bij zichzelf nadenken en inderdaad tot de conclusie komen dat hun gedrag niet mag. De dame die de lezing gaf reageerde met de tegenvraag: "Wat nu als het kind ja zegt?".. en dat lijkt wel een soort rode draad door deze methodiek, meteen duidelijkheid en geen discussie als je je kind wilt corrigeren.
Nou goed, ik ga de folders eens even goed doorlezen.
Ik kan niet echt een goed boek vinden over Triple P, zou ik best interesse in hebben maar datgeen wat ik vind lijkt meer gericht op wetenschappers en proffesionele opvoeders en niet op 'gewone mensen'.
Ik kan niet echt een goed boek vinden over Triple P, zou ik best interesse in hebben maar datgeen wat ik vind lijkt meer gericht op wetenschappers en proffesionele opvoeders en niet op 'gewone mensen'.
vrijdag 1 mei 2009
Kleien
Ellis was net vertrokken om met mijn moeder iets te gaan doen en dus had ik het rijk alleen met kleine Miek. Het ventje had goed gegeten, tandjes gepoetst en wou natuurlijk niet naar bed, eerst even spelen. Hij had zijn oog laten vallen op de kleidoos, die staat op plank no.4, dus vrij hoog, maar hij weet zeer gericht te wijzen en aan te geven wat ie wil, kleien dus. Ik had daar helemaal geen zin in dus gaf dat ook aan, "Nee, we gaan niet kleien, bouwen is goed, lezen is goed, maar we gaan niet kleien!" Hij maakt er een beetje een drama van, zeker toen ik besloot met hem de slaapkamer in te duiken, dan weet ie dat ik op weg is naar bed. Terwijl ik nog wat met hem aan het rommelen was in zijn slaapkamer bleef ie maar roepen dat ie wou kleien, nou ja, om een lang verhaal kort te maken besloot ik het hem maar te gunnen. Ik heb hem duidelijk aangegeven dat ik hem eerst zijn pyama ga aandoen en dat we dan 'eventjes' gaan kleien, "En daarna naar bed." Ik zeg dat er altijd duidelijk bij zodat ie voorbereid is. Het bleek een zeer goede deal want hij probeerde me zowaar te helpen bij het aandoen van de pyama, hij begreep heel goed hoe de deal in elkaar zat. Ik zette hem op de grond met de mededeling dat we nu aan kleien en hij vloog naar de kast en stond wijzend naar boven te roepen: "Die, die!"
Nou goed, stoeltje en tafeltje gepakt, kleidoos erop en het feest kon beginnen. In deze kleidoos zit een plankje, het bovenste gedeelte is voor het al gebruikte klei, daar ligt vanalles en nog wat om een levensgroot kasteel van te kleien, ruimschoots genoeg voor deze sessie dus. Als je het bovenste plankje eruit haalt dan krijg je zicht op de grote brokken klei, Dus toen ie het laatje had leeggeruimt op tafel wilde hij natuurlijk ook de grote kleibrokken onder het plankje pakken, maar ja.. dat wou pappa weer niet. Ik had al een beetje het gevoel dat ik erin was gestonken dus ik wilde in deze niet gemakkelijk zijn, en daar komt bij dat hij die grote brokken ook helemaal niet nodig heeft, hij moet maar leren het te doen met wat ie heeft, dus op zich vroeg ik wel iets redelijks.
Maar dit was het begin van een toch zeker 10 minuten durend krijs- en gilfestijn. Wat was hij aan het knokken (en ik ook) om zijn zin te krijgen zeg, ongelooflijk. Ik heb echt moeten strijden om zijn truken te kunnen weerstaan, hij heeft gekrijst, hij heeft me gesmeekt met ogen die recht mijn hart inprikten, hij heeft op eigen initiatief alle kleistukjes en vormpjes die op tafel lagen weer in de doos gedaan, de doos gesloten en op een afstandje staan huilen. Ik ondertussen probeerde hem te vertellen dat ie kon kiezen tussen kleien met de middelen die hij had, of helemaal niet kleien. Ik zag dat ie mij heel erg goed begreep, ik zag hem worstelen met zijn dillema, ik zag hem zoeken naar mijn breekpunt (bijna gevonden) en uiteindelijk (nog een paar minuten nasnikkend) gaf hij het op. Hij ging weer zitten en samen hebben we nog lekker met de klei gespeelt.
Nou goed, stoeltje en tafeltje gepakt, kleidoos erop en het feest kon beginnen. In deze kleidoos zit een plankje, het bovenste gedeelte is voor het al gebruikte klei, daar ligt vanalles en nog wat om een levensgroot kasteel van te kleien, ruimschoots genoeg voor deze sessie dus. Als je het bovenste plankje eruit haalt dan krijg je zicht op de grote brokken klei, Dus toen ie het laatje had leeggeruimt op tafel wilde hij natuurlijk ook de grote kleibrokken onder het plankje pakken, maar ja.. dat wou pappa weer niet. Ik had al een beetje het gevoel dat ik erin was gestonken dus ik wilde in deze niet gemakkelijk zijn, en daar komt bij dat hij die grote brokken ook helemaal niet nodig heeft, hij moet maar leren het te doen met wat ie heeft, dus op zich vroeg ik wel iets redelijks.
Maar dit was het begin van een toch zeker 10 minuten durend krijs- en gilfestijn. Wat was hij aan het knokken (en ik ook) om zijn zin te krijgen zeg, ongelooflijk. Ik heb echt moeten strijden om zijn truken te kunnen weerstaan, hij heeft gekrijst, hij heeft me gesmeekt met ogen die recht mijn hart inprikten, hij heeft op eigen initiatief alle kleistukjes en vormpjes die op tafel lagen weer in de doos gedaan, de doos gesloten en op een afstandje staan huilen. Ik ondertussen probeerde hem te vertellen dat ie kon kiezen tussen kleien met de middelen die hij had, of helemaal niet kleien. Ik zag dat ie mij heel erg goed begreep, ik zag hem worstelen met zijn dillema, ik zag hem zoeken naar mijn breekpunt (bijna gevonden) en uiteindelijk (nog een paar minuten nasnikkend) gaf hij het op. Hij ging weer zitten en samen hebben we nog lekker met de klei gespeelt.
En zo hebben we alletwee een beetje gewonnen.
Abonneren op:
Posts (Atom)