De puffers

Net bij onze nieuwe huisarts geweest in Uithoorn met Lukas.
Nu weet Lukas dus ook dat doktoren gemene en nare mensen zijn die je maar beter kunt ontlopen. Hoe durft ie een stuk stok in mijn strot te steken!
Maar goed, het was een ' voor-de-zekerheid-dokters-bezoekje'  dus we wisten wel dat er niets bijzonders aan de hand was, desalniettemin gaf ie toch maar een peniskuur, om een longontsteking maar alvast te voorkomen, verder toch ook maar een pufje geadviseert, dit naar behoefte, dat kennen we al dus dat behoeft verder geen uitleg.
Het jong is nog steeds aardig ziek, de koorts loopt in de loop van de dag telkens op, de laatste dagen tot rond de 39 dus beduidend minder als vorige week toen de koorts steeg tot 39.9, op zich een goed teken dus.
Maar hij heigt/zaagt/puft/piept wel wat meer de laatste dagen, dus vandaar dat we maar gaan puffen met het jong.
Heb zelf ook maar meteen een scheepslading maagbeschermers besteld, kan ik er voorlopig weer tegenaan.
Woensdag blijft Ellis thuis met pufferboy-2, en ik zal donderdag thuisblijven en vandaag heb ik hem dus.
Miek is bij oma sinds gisteren, waarschijnlijk tot morgen, dat is wel lekker moet ik zeggen, een ziek kind met Mika erbij is 'redelijk pittig'.
Pufferboy-2 sliep al in de bakfiets naar huis, heb hem meteen in zijn bed laten glijden en hij was weg in 5 seconden, het jong is kapot natuurlijk.

Luuk ziek

Nou, om het verhaal af te maken..
Ellis kwam thuis en kon meteen aan de bak met Luuk, ik was toe aan bed aangezien wekkertje snel zou afgaan..
Luuk had wel een uurtje geslapen zo in de avond maar werd toch weer wakker door de koorts en zo..
Zoals gebruikelijk had Luuk vanochtend geen koorts meer maar dat zal in de loop van de avond wel weer gaan oplopen, zo werkt dat meestal. Verder ziet hij er algeheel verlept en ongezond uit.. tja, ziek dus.

Nu had ik gisterenavond Luuk in mijn armen terwijl hij sliep (al ijlend) en ik moest tegelijkertijd Mika naar bed zien te krijgen, nou, dat ging best goed.
Het jong begreep heel goed dat zijn kleine broertje ziek was en in gezamelijke samenspraak besloten we om het bedverhaaltje beneden op de bank te fluisteren, zodat Lukas niet wakker zou worden, verder werkte hij best goed mee met het 'afrondritueel'.

Wel een klus moet ik zeggen, een zieke baby en een oververmoeide peuter erbij.
Maar het ging prima. het draait allemaal om rustig blijven en geduld hebben. het ziek zijn kun je niet wegnemen, je kunt op zijn hoogst het leed wat verzachten.
Ik denk altijd maar: "Hij komt er sterker uit als ie der in ging."
Ik moet zeggen dat ik dan wel blij ben met Ellis, ook zij zit niet zo snel op de kast, de kids worden dan verzorgt door rustige ouders, de extra zorg die het jong nodig heeft wordt gegeven maar absoluut zonder paniek, paniek sniegoed. Rust in de tent dus.

Avond:
En zo zie je.. het jong heeft gewoon weer 39.5 qua temp.
Paramolletje dan maar?
Heeft net 1/3 fles op, begon toen weer te mekkeren, beetje hangen, af en toe in slaap vallen in je armen, dan weer wakker worden.. nou goed, paramolletje zal wel helpen.

Iets totaal anders!
16 november staking bij de post, ook ik zal natuurlijk niet werken, de dag daarna natuurlijk wel, zal een jolige pleurisdag worden want ja.. 2 dagen post door de machine draaien, ik weet uit ervaring hoe zwaar dat is.
Maar goed, laat het maar knallen zeggen we dan, als we dan toch naar de klote gaan (zoals de hoge heren het willen) dan maar op onze manier, met veel bombarie.
Er zal dan nog een week (om te beginnen) van halve diensten worden gedraaid zodat de achterstand niet kan worden weggewerkt, hehe, laat het bedrijf maar stikken, het laat ons tenslotte ook al die jaren stikken.
Ik hoop dat er veel mensen zullen klagen en bedrijven in de shit komen omdat ze geen post ontvangen, het mag dan allemaal niet te redden zijn maar je kunt niet straffeloos 11.000 mensen op straat zetten.

Duvel

Tja, heb de jongens net opgehaald van de kresj, onze Noorse kinderjuf (Silvelien) belde mij met de mededeling dat Lukeman niet helemaal lekker is en dus, nou je, zodoende, het schorem maar opgehaald.
Best een uitdaging trouwens, met een bakfiets met je kids erin over een dijk met windkracht 8 of zoiets.

Nu heb ik Miekeman aan de babyprak (aangezien Luuk het niet wou) en Lukeman in bed, eten lukte dus niet meer, een beetje drinken wel maar hij ziet lijkbleek en is algeheel niet lekker, verder heeft ie 38.9 verhoginkje dus.
Hij hijgt, droge hoest, het bekende verhaal met die baby's, althans de onze.. kreeg zijn homeokeeldrankje niet naar binnen, zelfs dat wou die niet, nou dan maar zien of ie slaapt..
Nou goed, en ik zit aan de Duvel en dat maakt het allemaal reuze draaglijk ;-)

Miek komt net huilend naar me toe omdat Asla op zijn tafel was komen staan en (terwijl hij aan het eten is) uit zijn bordje begint te likken, tja, Asla houdt heel erg van babyprakjes.. Ik heb hem maar even getroost en uitgelegd dat hij in dat geval Asla best een duwtje mag geven, want anders is in no-time zijn bordje leeg.
Wat kunnen tranen toch mooi zijn :-)

Uiteindelijk wou Miek niet meer en heb ik de resterende babyprak maar aan Assie gegeven en heb ik voor mijzelf een portie Kibbeling in de Magnetron gezet, alwaar Miek natuurlijk zijn deel van heeft opgeëist.

Iets later:
Uiteindelijk sliep Luuk een minuut of 30/40 of zo.. hij is ondertussen nog ellendiger, temp zit nu op 39.9, besloot hem maar eens te plezieren met een vloeibaar paracetamolletje (met bananensmaak) en hij lijkt nu wat tot rust te komen, tjonge, wat voelt ie zich rot.
Elke keer als hij hoest dan krijst hij het uit, op de kresj opperde ze keelpijn, ik opper hoofdpijn, maar goed, maakt niet uit, in ieder geval is het pijn, het ventje is echt ziek voor het eerst in zijn leven, joepie!! O nee, och gossie..
Hij lurkt ondertussen aan een flesje sap, dus da's prima.
Top trouwens, hoe ze dit oppikte op de kresje, deze Silvelien enuuhh die andere, hoe heet ze ook al weer.
Ze belde me mooi op tijd en Luuk lag veilig in de armen van uuhhmm, je weet wel, die blonde, toen ik binnen kwam.
Goeie kresj.
Miek had het goed gedaan vandaag, waar hij gisteren door Silvelien naar de gang was verbannen (Wie? Miek? Had ie niet geluisterd dan? Nou zeg, zo kennen we hem niet!!) had ie vandaag heerlijk gespeeld en gezellig meegewerkt, mooi.

Nou goed, ga nu even kijken hoe ik op zijn handigst Mika naar bed kan krijgen, dit dus met een ellendige Lukas erbij.. (joke) Weet je wat, ik ga vragen of Mika zelf zijn kleertjes uit kan doen, pyama aan, tandjes poetsen,  plassen, en dit alles zonder morren. (einde joke)

Ouderschap

Tja, ik kan Mark erg goed volgen. Als ouder wil je het graag fijn hebben met je kinderen en enigszins relaxed je dag doorkomen met hen. De realiteit ligt iets anders helaas. Tuurlijk hebben we 2 fantastische kinderen, maar deze schatjes slokken ook al de energie op (zoals waarschijnlijk alle kinderen doen). 's Ochtends begint de dag al vroeg. Mika is erg op Lukas gericht. Zeg ik tegen Luuk:"Kijk Luuk, een olifant!" Vervolgens grist Miek als een idioot de olifant uit de bak. Alles wat Lukas heeft, moet hij hebben. Doet Lukas niet wat Mika wil, dan wordt Lukas met grof geweld bij zijn hoofd gepakt en even heen en weer geschud. Natuurlijk vindt de kleine man dat niet zo leuk en laat dat met veel geluid weten. En zo ben je de hele dag druk bezig met alles enigszins gestroomlijnd te laten verlopen. Corrigeren waar nodig en ombuigen als dat mogelijk is. Na gewerkt te hebben en/of een korte nacht gehad te hebben, voelt dat best onmogelijk en zie je even de leuke dingen niet meer. Tja, men noemt dat opvoeden. De dankbare taak van de ouder ;-) Ben je met z'n tweeën, dan kan je elkaar aanvullen, ondersteunen en afwisselen. Respect voor de alleenstaande ouder! Voor mij betekent vader of moeder zijn dus niet alleen het leuke doen met de kids. Ja, dat doen vaak de ouders die hun kind slechts eens in de zoveel tijd zien. De standaard ouder heeft de lusten en dus ook de lasten.

Mark, that's life... Af en toe 'tough as hell'

feuteus

Knip!

De dag begon om 06:30 toen er een peuter naast mijn bed stond die enigzins beteuterd zei: "Ik kan niet meer rusten.." hij wist natuurlijk best dat hij te vroeg zijn kamer uit was gegaan, namelijk voordat de lamp brand (om zeven uur).

Strijd nummero uno!
06:30
Ellis: "Miek!!! Het is halluf zeven!!, terug naar je kamer en wachten totdat de lamp aan is!".
Miek: Reng beng knal met de slaapkamerdeur.. gil, krijs, schreeuw en nogmaals reng beng knal met zijn eigen slaapkamerdeur..
Luuk: wakker..
Mam: "bbllggghhh..."
Pap: "De pleuris en zo"

Straf: Geen kindertv.

06:55
De dag is begonnen, o zo fijn..
Er dient op de pot gezeten te worden en omgekleed..
Uiteindelijk krijg ik met enig grof geweld zijn pyamabroek uit, maar bij het hemd stagneert het.. de tijd dat ik met veel lichamelijke inzet het jong op die pot zet of zijn kleren aanforceer is voorbij, dat is veel te vermoeiend en zal er met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet toe leiden dat het morgen makkelijker zal gaan, en dus..
Ik haal vanuit de keuken een schaar.. ga daarmee voor Mika staan en zeg: "Je kunt kiezen, of je doet zelf het hemd uit, of ik knip het van je lijf!", nou.. dat hemd ging in één soepele beweging dus uit.
Maar goed, er was nog een luier te gaan, ik had ondertussen de schaar al weggelegd en Mika lag alweer op de grond te trappen en rollen.. Pakt Ellis de schaar en roept: "Je kunt nu kiezen, of je doet die luier zelf uit, of ik knip hem van je lijf!" Miek was niet van plan mee te werken en dus.. KNIP, Ellebel knipt zo die luier los! hèhè
Je zou zomaar kunnen denken dat daar humor in zit, nou.. niet op dat tijdstip dus en zeker niet als je weet dat er nog een héééle lange dag volgt.

Ik heb de jongens vandaag van de crèche gehaald (hun tweede dag) alwaar het erg goed gaat, we hebben een goed gevoel bij deze crèche, goeie leidsters (bestaan er ook leiders?), prima.. Het ophalen van het spul is wel een enorme crime moet ik zeggen, 20 minuten fietsen, 15/20 minuten de kids verzamelen en inpakken en dan nog eens 20 minuten terug (in deze ook nog eens met een paar blokken die tegen de remschijf aanliepen, zonder gereedschap bij de hand), da's echt pittig. En nu was ik nog vrij, maar op een werkdag zal het slopend zijn.
Ze zitten daar echt goed, da's toch wel het belangrijkste. Ik merk ook aan deze leidsters dat ze 'onze kinderen' zien, dus dat ze echt proberen 'onze kinderen' te leren kennen, ze zijn oplettend, ze voelen ze aan en zijn geïnteresseerd, heel goed.

Maar goed, wat ik eigenlijk wou zeggen is dit.. Ik merk dat ik het als ik alleen ben met de kids niet zo leuk vind, het gaat allemaal goed, ik zorg goed voor ze, ze komen niets te kort, zouden ze in staat zijn een weloverwogen antwoord te geven dan weet ik zeker dat ze positief reageren op de vraag of ze het leuke pappadag hebben gehad.. Ik ben ook best wel makkelijk voor Miek in situaties dat ie het moeilijk heeft, hij krijgt best veel voor elkaar, meer dan wanneer beide ouders thuis zijn, in die zin hebben de kids een leuke tijd met pap. Alleen, pappa zelf vind het niet leuk. Het is erg hard werken, je bent keihard aan het werk, ze aan het basaal opvangen, begeleiden, corrigeren etc.. maar dat maakt je een goeie oppas, en niet een vader, dat vader gedeelte schiet er eigenlijk bij in, voor mijn gevoel dan.. Ik mis dan de waardevolle tijd met mijn kids.

Ik heb vandaag Mika een Sinterklaassetje van PlayMobile  gegeven, omdat ie het zo goed heeft gedaan op de nieuwe crèche. Was ie errug blij mee, Sinterklaas heeft voor dit jong iets magisch, het hele jaar door trouwens, nou zodoende. Had natuurlijk ook iets voor Luuk willen kopen maar ik kon niet echt iets leuks vinden dus dat komt wel een andere keer dan..
O ja, en hij pieste weer eens in zijn broek, ik vroeg tot vier keer toe of ie moest plassen maar hij zei van niet, ik had er eigenlijk een punt van moeten maken want ik zag het natuurlijk wel dat ie moest, maar ik liet het liggen en zo stond ie mij ineens glazig aan te kijken met de boodschap: "Ik plas!" en zo kon ik een paar plasjes opruimen..
Ik probeer hem in dit soort situaties tegenwoordig wel (zachtzinnig weliswaar) te laten 'bloeden', de bedoeling is namelijk dat hij leert dat het vooral voor hemzelf vervelend is, en dus niet zozeer voor pappa (al is dat ook zo).
Hij wilde natuurlijk meteen zijn natte broek uit, daar heb ik hem nog mee geholpen.. Maar hij mocht verder wel in zijn blote billen verder eten, vond ie niet leuk, hèhè wat ben ik toch ik toch weer naar en gemeen.
Nou goed, als het kwartje maar een keertje valt.

Het is nu 21:04, Ellis is nog niet thuis en volgens mij hoor ik Lukas huilen, ga er maar even naar toe.
Tja, het zijn lange dagen..

6 oktober

foto's september 2010

blog_2010-09-28

Verhuizen

Al weer een tijd geleden dat ik geblogd heb. Inmiddels zitten we dus volop in de verhuizing. Onze slaapkamer staat vol met dozen. Dat vind ik niet zo erg. Wat ik nu jammer vind, is dat ik niet auto kan rijden. Ik zou graag al spullen naar het nieuwe huis willen brengen. Gewoon om het alvast een beetje mijn huis te maken. De mannen vinden het hele verhuisgebeuren overduidelijk allemaal erg spannend. Ik denk dat Lukas en ik ons nog het beste houden. De andere 2 mannen zijn met vlagen absoluut niet te genieten!!! Geeft soms aanleiding lichtelijk de wens te hebben om alleen met Luuk te verhuizen.... Nee hoor, ik neem ze wel graag met me mee.

Als je goed rondkijkt in het huis, zie je dat een verfje (vooral in de huiskamer vind ik de kleur super lelijk!) en een nieuw behangetje geen overbodige luxe is. Maar dat komt wel. Ik denk dat ik het eerst de kozijnen enzo zal verven. Hahahaha

De huiskamer is en blijft niet echt groot, maar daar kan ik best mee leven. Gooi al onze zooi maar in ons huis en dan zien we wel hoe we het gaan doen. Ik heb er helemaal zin in!

Mika zit weer even in een lastige fase. Eigenlijk wil hij helemaal niets. We gaan naar ons nieuwe huis --> "Ik wil niet naar ons nieuwe huis!" We gaan naar oma --> "Ik wil niet naar oma!" We gaan naar de speeltuin --> "Ik wil niet naar de speeltuin!" En zo gaan we de hele dag door. Van spelen tot naar bed en alles wat er tussen zit. Van intens boos of verdrietig tot geheel vrolijk zijn. Wat dat betreft een evenbeeld van zijn vader. En die gekke fratsen tussendoor... We merken dat Mika enorm veel behoefte heeft om buiten te spelen. Als ik met hem naar de zandbak ofzo ga, heb ik geen kind aan hem. Lekker klooien met zand, water, steentjes en speelgoed. Dat is toch het einde!

Morgen wordt onze man al weer 3 jaar. De tijd vliegt enorm! Als ik naar Lukas kijk.... Een beer van een vent die al redelijk goed kan zitten. Zijn rug mooi recht (totdat hij moe wordt dan). Ik ben trots op mijn 3 mannen! Ik hoop dat we in het nieuwe huis allemaal weer wat tot rust komen zodat we weer meer gezelligheid in huis hebben. Verder kijk ik er naar uit lekker buiten te kunnen zitten met een lekker bakkie thee of een wijntje. Oké, ik ben straks langer onderweg naar huis en naar mijn werk, maar daar kan ik wel overheen komen hoor.

Eens kijken of ik Mark zometeen zo gek kan krijgen om nog met Mika naar het nieuwe huis te gaan...

Gekwakel 3

We hebben de sleutel van ons nieuwe huisje, samen met Mika hebben we getekend, de eerste huur betaald en we zijn samen meteen even aan kijken.

De eerste negatieve indruk.. (de positieve volgt nog)
Best klein..
Vooral in de woonkamer merk je dat, zet er een eettafel, salontafel, bankstel, box (al is het voor tijdelijk) en een tvkastje neer en je hebt eigenlijk geen speelruimte meer voor de kids.
In die zin hetzelfde als in West, aan de kleine kant dus.
De tuin is qua grootte prima, betegeld maar met eenvoudige stoeptegels, sommige stukken zijn niet betegelt maar gewoon gevuld met grint, verder is het niet zo mooi egaal en strak. In die zin niet de ideaale kindertuin.
De plintjes van het kliklaminaat zijn niet zo netjes gemaakt, en het behang en houtwerk is duidelijk gebruikt zeg maar, in die zin dat (op één van de kinderkamers bv.) precies kan zien waar het plankje hing.
Verder komen er af en toe vliegtuigjes overvliegen op een hoogte die je in Amsterdam niet zo snel meemaakt, hooguit wanneer het stormt, stortregent en sneeuwt tegelijk.
Ik moest op een gegeven moment mijn stem verheffen om mij verstaanbaar te maken.

Nou goed, en nu dus het positieve..
Mooie ruime woning voor een klein gezin, precies goed, fijne leefruimte met een heerlijke half-open keuken met uitzicht op een prachtig groen vijvertje vol met eenden en vast ook met karpers en zo..
Een mooi stukje tuin waar Mika al volop aan het kutklooien was met één van de kinderfietsjes die de vorige bewoners hebben laten staan. Mooie druif tegen de schutting aangroeiend, vrees alleen dat het een kijkdruif is, in ons klimaat kun je geen zoete sappige druifjes verwachten.
Drie prima slaapkamers, een prachtige garderobekast waar we eindenlijk onze spullen in kwijt kunnen en op zolder nog een mooie kledingkast voor de kussens en dekens etc..
Af en toe komt er een vliegtuigje over, je merkt dat ze boven ons een scherpe draai naar boven maken waardoor de overlast vooral in Aalsmeer/Amstelveen valt en niet meer zo bij ons, gezellig hoor.. (positief hè?)
Buurt is meer dan ideaal, zoals gezegd een leuke watertje, we zitten überhaupt in een waterrijk gebied waar onze jongens heerlijk kunnen vissen en varen, zoals ook pappa een groot deel van zijn kindertijd op vlotten voer en vissen 'vong' (Friesse tongval).
Leuke speeltuin om de hoek, niet zoals in Amsterdam, dus niet in slechte staat en met drollen, naalden en blikjes bier rond de wipwap maar prima op orde en schoon.

Nou, daar ga ik dan, naar het ander wonen, op naar een fenomenaal truttig woonbuurtje zonder hektiek, zonder heisa, zonder verkeerschaos, zonder schijt in het portiek, zonder dat je in de loop der jaren toch een aantal keer 112 moet bellen omdat de buren elkaar aan het afmaken zijn of je een kind in paniek hoort krijsen terwijl de ouders aan het vechten zijn, zonder garage voor de deur, zonder overvolle fietsenrekken, zonder een continue af en aan rijden van ambulances, brandweerwagens en politiewagens over de aanvoerwegen in Amsterdam-West en ook zonder buren die je voor het eerst zien terwijl je er toch al elf jaar woont.
Een niet stedeling kan het zich waarschijnlijk niet voorstellen dat ik het doodeng vind.
Dat vind ik het dus, dood en doodeng!
Vergeef het mij dan ook als ik niet blaak van het enthiousiasme, ik ben namelijk iets nerveus.

Gekwakel 2

Heb vannacht wat beter geslapen, ik denk toch wel zo'n 6 uur aan één stuk, voel me dus wat beter.

Hoorde vanochtend Lukas om 5:30 kwebbelen en krijsen als een Ara, tegen zevenen kwam Mika onze slaapkamer binnen met de mededeling dat ie poep had.

Besloot om Ellis nog even te laten liggen en met Miek onder de douche te duiken. Nu lag Lukas natuurlijk nog vrolijk te kwetteren dus die heb ik toen maar meegenomen. En zo bevond ik mijzelf onder de douche met 2 kwakelende jongens aan mijn voeten.
Lukas kan al aardig goed rechtop zitten al is het nog wat wankel maar Mika had het prima in de gaten en hield Lukas vast op de momenten dat hij dreigde om te vallen. Toen ik Lukas onder de douche hield om hem in te zepen pieste hij over mijn schouder tegen het douchegordijn aan waarop Mika verschrikt riep: "Hij plast!!!".
En zo begon de dag toch goed.

Klein zorgje erbij gekregen door de mededeling van Ellis dat het enige kinderdagverblijf in De Kwakel tot aan 2012 geen plek heeft. Ik merk dat het bij mij enige stress oproept, maar ja.. ik ben momenteel ook wat wankel.
Kan het niet helpen toch uit te zoeken of de aanschaf van een kleine bescheiden stadsauto een optie is zodat het eventueel kinderen naar een verdergelegen creche brengen haalbaar wordt. En ook de reistijd voor met name Ellis is best lullig.. vind ik.
Nou goed, en zo vind ik wel weer wat om mij zorgen om te maken..

Desalniettemin voel ik mij iets beter..
Heb net de verhuisdozen binnen gekregen, alle negentig!!
Vannochtend dus 'het spul' naar Epe gebracht, geregeld dat ik morgen vrij ben zodat ik misschien eens echt uit kan rusten en misschien al een begin kan maken met inpakken en uitzoeken.

blog_2010-07-23

Gekwakel

Leuk om even bij S&M&S te zijn, leuk kind, trotse ouders, beetje belachelijke oren maar ach..
Ik hoop dat ze in grotere mate zullen kunnen genieten van hun spruit als ik van de eerste weken/maanden van Mika en eigenlijk ook Lukas, dit omdat we er ook nog een puberende peuter bij hadden, 't was pittig.

Ik kan maar niet ontdekken wat hun (S&M) woning groter maakt als onze nieuwe woning, je ziet in de leefruimte meer ruimte, waarschijnlijk zit het in de diepte, misschien een metertje dieper of zo? Kweenie.

Maar goed, het moge duidelijk zijn dat de verhuizing (9 augustus waarschijnlijk) de nodige hoofdbrekens oproept, althans bij mij dan.. Dit soort avonturen roepen altijd spanning op, veel gedoe en vragen die nog niet beantwoord zijn maken mij onzeker, eigenlijk bang. Maar goed, dat is mijn makke, wel altijd weer balen, ik wou dat ik makkelijker was.

Neemt niet weg dat ik er wel aan toe ben, meer ruimte, ook in spreekwoordelijke zin, een eenling als ik heeft die ruimte (private space) in meer dan gemiddelde mate nodig.
Ik ben de laatste tijd erg prikkelbaar, het zijn de prikkels op mijn werk en thuis die mij af en toe doen duizelen, dan lijkt het alsof ik niets meer te zeggen heb over mijn leven, die prikkels van gebeurtenissen en mensen om mij heen doen mijn atoompjes spatten.
En doordat ik zo prikkelbaar ben reageer ik logischerwijs ook niet taktisch of vol met medeleven, simpelweg omdat ik daar geen ruimte meer voor heb, ben mij in zekere zin op mijzelf aan het richten aangezien ik anders plof, ik ben aan het overleven. Dit brengt dan weer met zich mee dat sommige mensen zich tekort gedaan voelen en fel reageren, dat maakt de dingen niet makkelijker. Ik voel mij dan een slechte man, een slechte zoon of gewoon een slecht mens, erop uit om mensen pijn te doen en tekort te doen, da's pijnlijk aangezien het zo enorm de plank misslaat.
Ik troost mij met de gedachte dat ik op zijn minst een goede vader ben voor mijn kinderen, ongetwijfeld op mijn eigenwijze manier maar wel goed, en ik denk zelfs beter als menig ander.
De kids zijn dol op mij, waar anderen mij afkeuren om mijn soms botte of anderszins vreemde gedrag zijn het de kinderen die mij er juist om waarderen, dat zie ik, dat weet ik.

In verband met onze nieuwe woonplek merk ik dat ik onzeker wordt door de gedachte (al dan niet terecht) dat ik misschien wel mijn anonimiteit kwijtraak. Een dorp waar mensen daadwerkelijk willen weten wie ik ben, dat fenomeen ken ik niet zo goed.

Ach, ik weet niet hoe ik het moet uitleggen..

Dag of wat later..

Ben aan de zieke kant, snotverkouden en ben al een tijdje erg moe, zeer slecht geslapen al een week of zo.. dit komt door de kinderen die ook slecht slapen, door de spanning, door de warmte en ook door mijn verkoudheid.
Merk dat ik mij zorgen maak, komt eerder voor als ik niet goed in mijn vel zit natuurlijk..
Maak mij zorgen over de vele dingen die geregeld moeten worden, het leeg moeten opleveren van een woning, de onvoorziene kosten die je met verhuizingen altijd om de oren vliegen. Natuurlijk hebben we vreselijke mazzel met een leuke woning waar de vloeren al liggen en de muurtjes al keurig gewit zijn maar er blijft toch in alle redelijkheid nog genoeg over aan investeringen die moeten worden gedaan.

Enkele voorbeelden van belangrijke en minder belangrijke dingen..

• Garderobekast
• Tafel & stoelen (wil moeders voor ons bekostigen)
• Horren en eigenlijk vooral een hordeur voor de deur naar de tuin
• Extra telefoon voor op zolder of de eerste verdieping?
• Gordijnen en roeden.
• Buiten-konijnenhok?
• Bank? Misschien dat we moeders bank mogen overnemen maar aangezien het een mooie leren bank is bestaat de kans dat de katten die zullen slopen en er misschien een andere oplossing gezocht moet worden. Feit blijft dat we één bankstel niet zullen meenemen en dus iets nodig hebben.
• En zo zullen er nog veel meer dingen zijn, er zijn altijd dingen die je niet voorzien had.

De katten, wat moet ik ermee?

Ik kan ze haten maar ik gun ze ook een goed leven, als dat niet het geval was geweest dan had ik ze allang de deur uitgedaan, zoals zoveel mensen zouden doen.
Om te beginnen moet ik ze de eerste 3 á 4 weken toch wel binnenhouden aangezien je anders het risico loopt dat ze in paniek de buurt inrennen en de weg niet meer terug vinden.
Dan zou je ervoor kunnen kiezen ze gewoon naar buiten te laten gaan, Asla is dan geen punt, die blijft altijd in de buurt, dat liet ze in onze tijd in Hongarije zien, ze blijft in de buurt van de woning, nu is ze ondertussen ook al oud en het zou zomaar kunnen zijn dat ze geeneens naar buiten gaat.
Koddie is een binnenkat, hij durft zelfs de gang niet op, één keer durfde hij het wel maar hij schrok zo enorm van zijn plotseling groter geworden wereld dat ie in paniek 3 meter hoog tegen de muur opsprong, sindsdien nooit meer de gang op geweest.
Katje is van origine een buitenkat en is dus lastiger binnen te houden.
Dan zit je met het feit dat het buitenleven allerlei risico's met zich meebrengt, om te beginnen ga je ongedierte krijgen, vooral vlooien en verder ook modderpoten op het laminaat.
In Hongarije had Asla naaktslakken ontdekt, die speurde ze dan op in de tuin en nam ze mee naar binnen, als ik dan thuis kwam lag soms de vloer bezaaid met naaktslakken, al dan niet levend. En dan heb ik het nog niet over vogeltjes en muizen.
En verder denk ik toch ook aan de risico's voor henzelf in die buitenwereld, met name aan het verkeer, al heb je dat op zich niet zo heel erg veel in dit dorp, maar toch..
Binnenhouden is natuurlijk ook een optie, we hebben nu meer ruimte dus het zou zomaar kunnen, desalniettemin is het lastig katten binnen te houden, het risico zal toch blijven bestaan dat ze naar buiten glippen.
Waar zetten we de kattenbak, en dit natuurlijk rekening houdend met het feit dat katten eigenwijze dieren zijn die niet van lotje getikt zijn en als ze moeten piesen niet helemaal naar zolder zullen lopen.
Nou goed, ik moet er nog over denken..

Dan zit je in een dorp zonder auto, in alle redelijkheid kunnen wij geen auto bekostigen en ik merk dat het mij meer dan ooit dwarszit. Vooral voor Ellis zou het zoveel schelen om die reistijd naar haar werk schappelijk te houden, maar überhaupt is een auto in zo'n dorp geen overbodige luxe.

Het zit me dwars dat ik maar blijf hangen in mijn huidige werk en het hongerloon wat er tegen over staat. En met het dreigende massaontslag voor de deur wordt de angst alleen maar groter, als ik mijn hongerloon verlies redden we het niet.. vrees ik.
Ik ben bang en voel me totaal verlamt wat dat betreft.
Tjonge, wat voel ik mij mislukt zeg, snap niet dat Onze Lieve Heer ervoor koos om mij te creëren, had hij eigenlijk wel een bedoeling met mij? Of ben ik niet meer dan een misbaksel?

Net kwam er een verhuismannetje langs om de boel te inventariseren, we hebben verdomd veel spullen, natuurlijk kan er vanalles weg maar een heleboel ook niet, nogmaals.. we hebben verdomd veel spullen! Als ik om mij heen kijk dan zakt de moed mij totaal in de schoenen, dan duik ik achter mijn computerscherm om het maar niet te hoeven zien, ik trek het gevoelsmatig gewoon niet.

Het verhuismannetje zal vandaag een offerte opsturen en ik hou mijn hart vast.. moeders betaalt het maar dat maakt het er op zich niet makkelijker op als blijkt dat het poepieduur is, daar voel ik mij dan bezwaard bij.
Ik zie enorm op tegen het uitbaggeren van onze huidige woning, spullen weggooien en inpakken en ik zie nog meer op tegen de verhuisdag!

Spijtig genoeg is er geen manier om een bepaalde periode van je leven versneld af te spelen, dat je je leven zet op "5 weken vanaf nu".

Het is een moeilijke tijd, ben ik niet druk met werk dan ben ik wel overprikkelt in de thuissituatie, heb niet het gevoel dat ik nog aan mijzelf toekom, kan mij niet heugen dat ik voor het laatst eens lekker uitsliep.. trouwens, als de gelegenheid zich aandient dan wordt ik nog tegen 5'en wakker.
De relatie met Ellis is ook niet meer wat het geweest is, niet dat we problemen hebben, dat zeker niet.. maar we komen niet meer aan elkaar toe ook, samen leuke dingen doen, een beetje waardevolle tijd hebben, dat is niet meer. Ontdanks het feit dat ik mij over ons totaal geen zorgen maak is de laatste tijd de lol ver te zoeken.
Samenleven kan ook heel leuk zijn.. toch?

Nou goed, zit even in een dip dus, het voordeel van zo'n dip is dat het alleen maar beter kan gaan, maar da's een schrale troost.

De Kwakel

Nou, het ziet er naar uit dat we een woninkie hebben gevonden gelegen in De Kwakel.
Nu woon ik zo'n 30 jaar in deze regio maar van De Kwakel had ik nog nooit gehoord, het behoort tot de gemeente Uithoorn in administratieve zin maar anderszins is het een apart dorp, tegen een Kwakelaar zeggen dat ie uit Uithoorn komt is dan ook vragen om problemen.
Het dorp heeft 3.937 inwoners, een Rooms Katolieke kerk, een filiaal van de Rabo, een E-markt supermarkt, een markt (met één kraam), een snackhoek en een kroeg alwaar je kontakt kunt vinden met mede-Kwakelaars. Er is een scouting-vereniging (St. Joannes De Kwakel), een school op 3 minuten lopen (zou me niet verbazen als het de Kwakelschool heet), ook is er een badmintonvereniging genaamd BV De Kwakel.
Nou goed.. de woning.
Voor de woning hebben we geen verkeer maar een looppad naar de woningen toe en een sloot, ideaal om een hengeltje uit te slaan.
Als je voor het huis staat en je draait je om dan zie je dit..

Vanuit de 'masterbedroom' zie je het zo..

En zo..


Dan draai je je om en zie je de (niet zo bijzonder ogende) woning..

Dan moet je door een boog van groen, het voortuintje stelt niet zo veel voor, ideaal om de scooter neer te zetten.


De heer des huizes bij de voordeur..

Eenmaal in het halletje zie je trap naar boven, kapstokgebeuren(?) en de ingang naar de leefruimte..
Verder bevind zich hier een voorraadkast, een toilet en de meterkast.


Dan stap je leefruimte in en krijg je zicht op deze toch leuke inbouwkeuken met vaatwasser, ijskast (weggewerkt in kast), afzuigding, gasgebeuren en oven..
De keuken is open maar wordt van de leefruimte afgescheiden door zo'n smal tafeltje zeg maar.. hoe heet zoiets., een mini-barretje?



Leefruimte is niet fenomenaal groot maar voelt op zich ook niet klein..
Tjonge, wat zijn die Marokkaanse banken mooi, die gaan ze wel meenemen jammer genoeg.
De centrale verwarming is door de vorige bewoners omhult met prachtige houten bescherming (hoe heet dat ookal weer?), ook dit aangeboden ter overname.



De tuin is prima, vergelijkbaar als dat van S&M, al zal het waarschijnlijk smaller zijn, aangezien hun huis iets breder is vermoed ik. Maar verder ruim zat en een mooie ruime schuur waar de fietsen en het tuingereedschap in kan worden opgeborgen.







Een bescheiden badkamer met toilet op de eerste etage, in perfecte conditie, voelt als nieuw.
Heer des huizes vroeg of het kastje mag blijven staan, vinden wij best, ziet er keurig uit, handig voor de handdoeken.




Kamer één, de kleinste, in deze grotendeels gevult door een megastrofale kledingkast..


Kamer twee, de grootste kinderkamer, momenteel in gebruik door twee meiden..



De masterbedroom..


De trap naar een verdiepinkje verder.. naar zolder dus.

De zolder is voor grofweg 2-derde verbouwt tot werk/slaapkamer, ook kliklaminaat en keurig op orde dus, verder een groot raam wat zorgt voor veel licht, de wasapparaten staat weggewerkt in het overgebleven stuk zolder alwaar nog volop ruimte is voor opslag van kerstballen en zo..
 



\
En nog een opslag-verassinkje in de zolderkamer.

Uitzicht over de buurt vanuit de zolderkamer..


En de school/creche op 2 á 3 minuten lopen..

Het is aan de prijzige kant (+- 620) maar voor minder vind je dit gewoon niet meer tegenwoordig, of je zou de gok moeten nemen en het risico lopen dat het nog erg te lang gaat duren.
We hoeven er niets aan te doen, grotendeels bekliklaminaat en behangen, we kunnen er zo in.
De buurt lijkt me wel in orde, de woningen in de omgeving zijn grotendeels koop, waaronder ook een aantal dure vrijstaande optrekjes. Het lijkt een mooie mix tussen dure koop en bescheiden huur.

Nu is het alleen nog even afwachten op goedkeuring, ze gaan natuurlijk eerst je gegevens na, je weet nooit..
En dan kunnen we aan de bak.

P.s: O ja, en wat Google zegt klopt niet.
De Gerberalaan loopt door langs het water (Google zegt Bromelialaan geloof ik) en dus betreft het de woning waar de pijl naar wijst.