Poeslief

Net even gevraagd bij de nashoolse opvang of Miek daar ook agressief is.. ze keken me verbaasd aan. Hij is in tegenstelling tot de andere kinderen zeer aardig en lief, hij vraagt of ie zijn jas ergens mag ophangen bijvoorbeeld.. daar waar andere kinderen het gewoon neerpleuren! Hij is daar poeslief! Que? Nou ja, op zich kennen we hem zo wel, best welbespraakt en communicatief, maar de agressie thuis is dus wat ie 'bewaard' voor thuis, tss.. bizar.

Trouwens, door algehele verwarring vandaag hem vergeten op te halen voor de lunch.. de juf belde met de vraag of ik hem nog kwam halen.. het jong stond daar een beetje beteuterd aan de hand van de juf naar papa te zoeken.
Tja..

17:00
Heb het spul nu thuis en het gaat hartstikke goed.. Luuk is gewoon nou ja.. Luuk, 1 grote clown.
En Miek doet het bijna eng goed (vooralsnog).. met dien verstande dat het hele bedgebeuren nog in het verschiet ligt.

19:20
Nou, dat ging dus toch niet zo heel erg goed, weer een zooi klappen gekregen van Miek, kreeg een paar harde houten speelgoedjes tegen me aan en ik wist het weer niet.. Hoe reageer je daar op? Ik pakte hem uiteindelijk keihard bij zijn shirt en drukte hem zo tegen de bank en liet hem weten dat dit natuurlijk niet kan.. ik vond het zelf wat aan de stevige kant. Hij schrok heel erg (zo zag ie papa nooit eerder) maar ging wel door met slaan en schoppen, ik verliet even de kamer met Luuk om Miek te laten uitrazen.
Maar dit gaat dus niet goed.. Hij slaat en schopt en gooit met spullen en ik reageer eigenlijk ook fysiek.
Heeft iemand het telefoonnummer van SOS Opvoedhulp?

Uiteindelijk ligt Miek nu te slapen, heb het allemaal netjes en gezellig kunnen afronden en heb ik Luuk nu hier beneden.. die weigert te slapen en besloot te gaan gillen, met het oog op Miek maar even naar beneden gehaald dus.

19:50
En Luuk (tegen zijn zin) ligt in bed.. ik denk dat ie zo slaapt.

agressie

Mijn God.. wat heeft Miek het zwaar..
Die hele stap naar school doet ie zo goed, hij ervaart het als positief, maar wat levert het een enorme stress op, het is wel een grote stap voor zo'n klein ventje, hij is er aan toe maar het is wel zwaar..
Ik (wij) ben aan het worstellen met hem zoals nooit tevoren.. niet de gebruikelijke strijdjes, de oorlogjes die uiteindelijk altijd wel worden beslecht in mijn voordeel, de oorlogjes die je uiteindelijk altijd wel weer kunt stoppen met de standaard pedagogische trucjes of in het aller ergste geval een flinke bom.. het ultieme dreigement, het afpakken van iets, of desnoods het hem bij zijn shirt of armen grijpen en laten 'voelen' dat papa het nu echt zat is. Papa doet dat niet vaak dus van oudsher weet ie dat het dan menes is.
De laatste dagen werkt dat niet meer..
Hij slaat me net zolang zodat ik geen keus meer heb dan hem zeer stevig vast te grijpen en zeer stevig toe te spreken.. maar het is dan alsof ik kijk in de ogen van een schyzofrenie patient midden in een psychose. 
Vandaag stond ik totaal uit het veld geslagen naar beneden te kijken naar mijn kleine kind.. die mij slaat en nogmaals slaat en nogmaals slaat en iets pakt om er nogmaals mee te slaan.. Er was sprake van totale schrik.. ik stond als aan de grond vastgeniet, Miek in razende razernij en ik stond vastgeniet.
In situaties dat het nog niet zo uit de hand is gelopen dreigt ie tegenwoordig ook met slaan.. "Papa? Als ik geen drinken krijg dat sla ik je!".
In het verleden nam ik hem eens in de (liefdevolle) houtgreep, simpelweg om hemzelf te beschermen tegen hemzelf, maar nu moest ik mijzelf beschermen.
(achteraf was dat vasthouden misschien zo slecht niet geweest)
Later volgde er nog een moment waarin ik echt even bang was van hem, hij zag het, ik weet dat ie het zag, hij zag dat ik echt even bang was.. bang voor zijn woede denk ik, bang voor zijn kracht, zijn 'power'. De blik die ik op dat moment met mijn kind uitwisselde bracht mij in totale verwarring.
Ik was bang voor de woede van mijn kind en tegelijkertijd voelde ik een onbeschrijfelijk diepgaand meeleven vanwege zijn verdriet.. Zien in de ogen van je kind dat hij zichzelf niet meer in de hand heeft en zichzelf dingen ziet doen die hij niet wilt doen en daar intens verdrietig van is.. het is heel erg verwarrend.
Het ergste is natuurlijk ook dat ik hem snap als geen ander, zijn temperament is de mijne.. misschien daarom ook dat dit alles zo moeilijk voor mij is. Ik kijk in de ogen van mijzelf als kind.

Uiteindelijk kwam het uit op een time-out.. ook het beste denk ik maar Oh Oh en nogmaals Oh, wat een mega-woede en mega-verdriet van zijn kant en een mega-onmacht van mijn kant. Errug moelijk..
Ik zie hem momenteel als nog ietsje minder toerekeningsvatbaar als een kind van 4 toch al is.. los nog van de echte agressie vertoont ie gedragingen waar ik normaal feller op zou reageren als ik nu doe. Simpelweg omdat ik hem zie worstelen.. met zichzelf, zijn groter en complexer geworden wereld op school.
Maar deze mate van agressie en vooral het verdriet is pijnlijk om te zien bij je kind.. dit had ik als ouder nog niet meegemaakt.
Het ergst is eigenlijk nog dat ik hem dan heen en weer zie zwiepen tussen enorme woede (ENORME WOEDE) en enorm verdriet (ENORM VERDRIET), ik had later nog een sessie met hem waarin hij mij eerst een paar keer sloeg en woedend vanalles toeschreeuwde met een paars aangelopen hoofd en daarna in totaal verdriet verdronk en bijna in mij kroop van ellende, en ik natuurlijk ook intens meevoelend niets anders kon dan hem troosten, dit herhaalde zich een aantal keer..
Ik zie mijn kind zwaar worstelen en voel mij dan totaal machteloos!
Het is misschien stom maar ik had op een gegeven moment mijn telefoon in mijn hand met een huilende Lukas beneden (het duurde te lang voordat hij zijn eten kreeg) en een schreeuwende en met spullen gooiende Mika op zijn slaapkamer (bang als ik was dat ie zichzelf misschien iets zou aandoen), ik vroeg mij af.. Wie kan ik bellen? Ellis nam niet op, die was aan het werk. Ik smachte naar iemand die voldoende rust en inzicht heeft om een radeloze vader er doorheen te slepen ;-)
Ach ja..

En dan nog iets waar ik me dan zo lullig bij kan voelen is dat Lukas er natuurlijk ook was.. met open mond zit het jochie het allemaal aan te zien, ook hij snapt het allemaal niet. En eigenlijk kom ik dan niet meer aan hem toe, hij kreeg natuurlijk keurig te eten en alles wat er aan bazale zorg nodig is maar je bent zo van je stuk gebracht door Miek dat Lukas er voor je gevoel niet meer zo aan toe komt. Daar is dan geen ruimte meer voor.. en dat terwijl ook hij het zwaar heeft, ook hij zit middenin het nemen van een grote stap en ook hij (net zoals zijn broer) doet het vreselijk goed!
Ik realiseer me trouwens wel dat Lukas niets tekort komt, het is ook meer gevoel dan werkelijkheid.

Om het verhaal af te maken.. ik heb Lukas netjes naar bed gedaan en ook nog wat tijd aan hem besteed en Miek heb ik laten wachten op mama, die kwam om 19:15 uur thuis en mocht van mij het stokje overnemen. Ik zat er helemaal door en kon het niet meer opbrengen om de boel nog een beetje gezellig af te ronden, en dus mocht ie wachten op zijn mam, ik moest even de strijd uit de weg gaan. Een strijd trouwens, die Ellis dus voor haar mik kreeg maar goed.. ik kon niet meer.

Nou goed, ik heb weer genoeg materiaal om over te denken en samen met Ellis over te brainstormen.. (ik kreeg al wat goeie tips van haar) want ja.. wat deed ik 'goed' en wat 'kan beter'.

P.s: Morgenmiddag en avond ben ik weer alleen met de jongens en ja.. ik zie er zwaar tegen op.

Gedoe 2

07:30 

Heerlijke nacht gehad.. dat weet ik omdat ik een stuk of tig keer het in alle bewustzijn heb mogen meemaken.. ik zag de hele nacht een huilende peuter en een oververmoeide kleuter voor ogen.. met nare gevoelloze kinderleidsters en strenge juffen die mijn kinderen haten.

Om 6:00 klaarwakker.. mijn ega ook.. de kleuter om 6:30 en de peuter om 6:35..
Het wordt een lange lange dag..
1 kind gaat zo naar creche.. afwachten hoe dat gaat.. ik zal ze rond elven bellen om te vragen hoe het gaat.. gaat het goed dan mag ie blijven, zo niet.. dan haal ik hem maar weer.. we geven dit keer iets mee waarmee hij vertrouwd is, een beertje of zoiets.. misschien dat dat helpt.
Ander kind gaat naar school, we willen proberen hem toch een hele dag naar school te laten gaan, dus.. 11:45 halen, lunchen, 13:00 weer naar school en dan om 15:15 weer halen, eventueel ook meteen zijn broertje (als ik die niet al thuis heb). Aan de hand van de toestand van hem aan het einde van de dag zullen we besluiten hoe lang hij morgen dan naar school gaat.. ergo, krijg ik hem uitgeput thuis dan is een halve dag morgen het beste.

12:30

Heb Miek thuis voor de lunch, het is wel gezellig.. heeft goed gegeten en is nu heerlijk aan het spelen..
Miek is wel moe maar lijkt het wel naar zijn zin te hebben op school, dus breng ik hem zo weer terug.. ook omdat ik benieuwd ben hoe ik hem dan de rest van de middag/avond heb.. of ie het trekt.
Luuk schijnt het ook goed te doen op de creche.. moest een half uurtje huilen toen zijn moeder was vertrokken maar dat kwam weer goed. Hij heeft alleen nog wat moeite met de oudere jongens.. die zijn wat te druk voor hem. Maar meestal trekken ze die jongens de groep uit naar de ruimte ernaast, daar kunnen ze dan hun gang gaan, dus daar heeft Luuk dan ook geen last van.

17:10

Spul weer thuis..
Luuk heeft het goed gedaan, goed geslapen, goed gegeten..
Mika heb ik moe maar voldaan thuis.. prima dus.. Ik moest nog even aan een meisje vragen hoe ze heet omdat hij haar zo leuk vind.. ze heet Lexi.
Verder kan hij het goed vinden met Deslie.. dat is een jongentje die we maar al te goed kennen van de speeltuin. Toen ik met Mika een keer naar de kabelbaan ging stond Deslie daar met zijn vriendjes en toen mocht Mika niet meespelen.. "Jij bent nog veel te klein voor de kabelbaan." zei Deslie. Mika kwam toen half snikkend op mij af om dat te vertellen waarop ik riep: "Nou, volgens mij is ie kleiner dan jij bent, hij lijkt wel een baby!". Waarop Mika op het jochie afstapte en zei: "Mijn papa zegt dat jij een baby bent!".
In ieder geval besloten we toen dat het geen lief jongetje is, hetzelfde jongetje dus waar hij nu enige klik mee vind..

Nu zit ie 'rustig' film te kijken.. echt rustig dus.. heerlijk voldaan en smullend van de patat die ik in zijn broodtrommel heb gedaan.. jaja, zo doen papa's dat. En Luuk is ook rustig aan het spelen met de plastic prikkertjes die hij op verschillende plekken in de huiskamer aan het verstoppen is.. die mag ik straks dan gaan zoeken.
Ze hebben hem weer eens gel in zijn haar gedaan, dus hij lijkt wel Pietje Prik.

gedoe

Wat een gedoe..

1 kind naar de creche, 1 kind naar school..

De jongste heeft het ineens niet meer naar zijn zin op de creche.. heeft vanochtend de hele ochtend gehuild totdat papa moest worden gebeld.. of ie wat eerder kon worden opgehaald. Dus om 11:15 een peuter ophalen.. om 12:15 een kleuter ophalen, die per ongeluk trouwens naar de naschoolse-opvang was gestuurd in plaats van naar het schoolplein waar ik samen met peuter stond te wachten..

Kleuter heeft het naar zijn zin op school maar toch adviseren ze hem eerder op te halen (net zoals ze dat voor peuter adviseren) simpelweg omdat het allemaal nog wat zwaar is.. zo'n hele dag op school.. in de loop van de vroege middag is kleuter moe en niet meer in staat mee te lopen met de rest.

Zucht.............

Ik ben ook moe, die 2 kinderen thuis is niets minder dan een weinig prettige uitdaging. Zeer veel onrust in het beste geval en zeer veel frustratie in het ergste geval.

Maar het zit me gewoon niet lekker, vooral peuter niet.. we vragen zo veel van hem.. een nieuwe creche, nieuwe kinderen, nieuwe leidsters, een grote broer in de ruimte daarnaast (hij kan hem vaak zien of horen spelen).. verder weet ie heel goed dat zijn huis 200 meter verder is. Het is wel erg verwarrend voor hem denk ik zo.

En als ouder wordt je dan ook wat kritisch.. dat 1 van de leidsters slechthorend is, een jampottenbril op heeft en ook nog eens schoenmaat 57 heeft (met sandalen!) maakt haar dan natuurlijk ook een slechte leidster voor mijn kind, me dunkt dat ie alleen maar huilt, wat een nare trut!

Zucht........

Ik zou ze het liefst altijd thuis houden, dan hoeven ze die zware wereld niet in.. en tegelijkertijd zou ik ze het liefst het huis uit hebben, want tja..
Belevenissen van het afgelopen uur..
- Kleuter hangt plastic stetoscoop aan nek van peuter en trekt, peuter over de zeik.
- Kleuter hangt stetoscoop aan benen en trekt, peuter over de zeik.
- Kleuter gooit stetoscoop naar hoofd peuter alsof het een lasso is, peuter over de zeik.
- Kleuter wil de hele tikkertje spelen en tikt dan zo hard dat peuter omvalt, peuter over de zeik.
- Kleuter brult de hele tijd als een tijger.
- Peuter gilt en huilt vanwege frustratie en drukte.
- Kleuter wil dat peuter met hem poppekast gaat spelen, peuter is dan de pop, hij moet met zijn hoofd voor de opening gaan zitten.. peuter over de zeik.
- Peuter drinkt wat.. kleuter ziet dat en begint: "Blaahh.. Ik wil ook drinkuuuhh". Leg hem uit dat ie dat ook gewoon kan vragen want "Je hebt een mondje" in reaktie daarop gooit iet zijn nieuwe broodtrommel keihard tegen de vloer, die in 2 delen uiteen valt.. gevolg? Gekrijs, gebrul (van beide natuurlijk want ja.. als kleuter brult dan gaat peuter ook) en kleuter een minuut of wat op de trap.
- Kleuter loopt de hele tijd achter peuter aan, de heeeeeeele tijd dus.. Peuter wordt er helemaal gek van.
- Kleuter wil treintje spelen en hij is de conducteur en peuter is pasagier dus.. de uitschuiffluit die peuter in de mond heeft wordt eruit gerukt (die is voor de conducteur).. peuter over de zeik.

Heb net kleuter alleen laten spelen in kinderkeuken zodat peuter even alleen kon rommelen, ging voor wel 45 minuten goed.. met enig ingrijpen hier en daar..
En nu krijgen we het hele eet- en bedgebeuren, goh ik heb er zo'n zin in!

Dit is een redelijk goeie dag.. maar heb er geen lol in.