Net zoals de vader van Dik Trom altijd zegt..
Dat gevoel heb ik altijd wel ehad met Mika, anders als een doorsnee kind, in die zin ook anders dan Lukas.
Een kind wat extra zorg nodig heeft, extra tijd, energie, creativiteit, geduld.. zo'n kind die vaak niet reageert op de standaard pedagogische truken of boeren-verstand-keuzes zoals je zou verwachten van een kind.. hij reageert dan anders, of niet of zelfst tegengestelt, nou ja, soms dan..
Tjonge, wat zit ik er emotioneel diep in zeg..
Ik kan het niet helpen naar Miek te kijken en mijzelf te zien, in ieder in zijn kwetsbaarheid.. een kwetsbaarheid die voor een belangrijk deel debet is geweest aan mijn leven van bagger.. tics, mensenschuw, geen vriendschappen kunnen onderhouden, drugs, crisis gezinnen, zelfmoord gedachten, vereenzaming, zelfverwaarlozing, sociale MEGA-angst.. tot op de dag van vandaag.
Totaal buiten de wereld staan, daar geen deel van uitmaken kortom..
Een leven van drie keer kut!
En dan heb ik het alleen nog maar over het zichtbare.. wat zich in mijn kop afspeelt is nog veel verontrustender, daar zijn dingen voorgoed stuk.
Nu weet ik wel dat in mijn geval er veel meer zaken debet waren aan het leven (en persoonlijkheids-stoornis) waar het toe zou leiden maar toch.. die kwetsbaarheid van Miek had/heb ik ook en dat maakt me best bang. Nou ja, in ieder geval op mijn hoede, alert, niet te gemakkelijk met het boerenverstand denken, beduidend meer piekeren en pijnzen over de vraagtekens die Miek oproept.
