35 weken zwanger en gedoe!

Gisteren was de dag niet zo tof. Bijna de hele ochtend strijd gehad met Mika. Ja, het was dus vreselijk gezellig. Tegen lunchtijd ging het gelukkig weer beter. Ik merk wel dat mijn lontje steeds korter wordt en Mika heeft duidelijk door dat er wat staat te gebeuren. Geeft veel gezelligheid. Door zijn dwarsheid niet meer naar de supermarkt gegaan. Dat moest uiteindelijk aan het eind van de middag nog gebeuren. Heb ik Miek achterop mijn fiets gezet en wil ik wegrijden, merk ik dat mijn band plat is. Heeft een of andere kloothommel mijn ventiel uit de voorband gehaald. Dat vind ik dan zo'n ontzettende naaistreek! Gevolg: lopen naar de supermarkt en dan wel een andere aangezien de AH te ver lopen is. Het belangrijkste dat ik nodig had, waren eieren. Kom ik met Mika in de supermarkt, zijn de eieren op!!!! En eigenlijk al de spullen die ik nodig had, waren niet aanwezig. Wat baalde ik zeg! Uiteindelijk heb ik dan maar pizza's uit de diepvries gehaald. Natuurlijk was het gaan regenen en had ik geen plu mee. Daar liep ik dan, met Mika, in het donker door de regen. Natuurlijk had ik inmiddels behoorlijke pijn in mijn rug en linkerzij (heb ik laatst verrekt ofzo). Het laatste stuk in de straat weer door de modder baggeren om mijn huis te kunnen bereiken (wat heb ik genoeg van die puinzooi in de straat en zo te lezen zal dat nog blijven tot de kerstvakantie!!!). Eenmaal bij het portiek aangekomen, wou Mika niet meer de trap op. Ik was het zo zat! Ik was moe en had pijn, Mika wou niet verder, fiets "kapot", regen en de boodschappen die ik nodig had, waren er niet. Wat kan je nog meer gebeuren denk ik je dan nog. Er kwam een buurman naar beneden en ineens wou meneer wel naar boven lopen. Dat wil zeggen, de portiektrap op en dan nog 1 trapje binnen naar boven. Ik dacht even dat ik gek werd. Gelukkig kwam de buurjongen binnen en maakte een babbel met me. Inmiddels klom die boef de trap op. Eenmaal binnen had ik het niet meer. Overspoeld door emoties rolden de tranen over mijn wangen. Mark begreep er natuurlijk geen snars van. En Mika zat te kijken, zo van wat heeft mama nou? Heb hem maar gezegd dat mama pijn had. Dat was voor hem wel te bevatten geloof ik.
Wat was ik blij dat de dag bijna voorbij was. Helaas heb ik niet lekker geslapen. Vandaag is Mika naar het kinderdagverblijf. Ik wou de keuken een beurt geven, maar mijn zij en rug doen eigenlijk best pijn. Ik zie wel hoe ver ik kom.
Eerst maar even uitrusten ;-)