Moeders buik is ondertussen zo groot geworden dat ik moeite heb er niet naar te kijken. Maar in tegenstelling tot vele mannen blijf ik het eng vinden. Zag pas een vent de buik van zijn zwangere vrouw liefkozen alsof het zijn nieuwe auto was, alsjeblieft! Wat een stom gedoe, je hebt alleen maar last van het ding, sorry hoor.
Mijn vrouw zelf is mooi, vooral in haar gezicht straalt ze (al is het soms vloekend en tierend). Maar de buik is eng, doodeng. Ik snap dan ook niets van al die mannen die in die buik daadwerkelijk hun kind zien 'een stuk van hunzelf', bullshit! Het is gewoon een enge buik, en buik die zienderogen groter wordt, een buik die ondertussen zo groot is dat er scheurstrepen zijn onstaan (scheurstrepen zijn de gebieden aan het oppervlak waar het het dunst is en de kans het grootst is dat de buik zal scheuren). Als je goed kijkt naar de buik en de daarbij behorende scheurstrepen dan kun je zien dat het hele apparaat elk moment zal openklappen aan beide zijden van de buik.
Ik ben bang dat als ik er aan kom, de buik als een te hard opgeblazen ballon zal ontploffen en ik zal worden overspoelt met een hele lading buikonderdelen en stukken kind.
Nu kun je beweren dat dit het moment is dat ik al kan beginnen met het opbouwen van een bijzonder relatie met mijn kind, die vanuit een unieke situatie die nooit meer zal zijn. Nou, de groeten dus.. Ik heb daar geen zin in, het enige wat ik zie is mijn vrouw (daar heb ik al een bijzondere relatie mee) en de buik (en daar hoef ik geen relatie mee, die vind ik eng). Het kind moet nog komen, dan zal ik 'm begroeten en een leven aan spenderen om een relatie mee op te bouwen.
Ben der klaar mee, met buiken, hierna niet meer..
Enkele foto's..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten