Vandaag een paar keer met Ellis bij moeders geweest.. de eerste keer lag ze diep te slapen de hele tijd.. ze slaapt tegenwoordig niet meer als een gewoon gezond mens.. ze heeft tremoren(?), ze maakt bizarre geluiden, mond wagenwijd open..
Maar goed, we hebben even in de huiskamer van het hospice gezeten, ik heb een paar bakken soep naar binnen gewerkt, donor-formulier ingevuld.. en zijn toen maar weg gegaan.
Net zijn we voor de tweede keer geweest.. de trut van een vrijwilligster pluurde het licht aan in moeders kamer waardoor ze wakker werd, nogmaals.. trut.
Nou goed, even gebabbeld met moeders.. ze is er niet helemaal bij, we spraken over de kinderen.. het gekots van Mika in de auto, dat soort dingen.. ze knikte en reageerde bazaal.. alsof ze het begreep maar we denken toch van niet. Het is alsof ze op de automatische piloot reageert en praat, zonder gevoel, emotie.. zonder de herinnering aan hoe het was of zoiets.. bizar.
Verder vraagt ze niets.. als je niets aan haar vraagt dan valt ze in slaap.
Ze glimlachte even naar ons bij het afscheid nemen.. maar ook dat leek een beetje gespeelt..
En dat terwijl ze lichamelijk wel beter is als eerst.. de pijn is beduidend minder, zo niet soms weg. Maar geestelijk is ze alleen al de afgelopen week 20 jaar ouder geworden lijkt het wel, totaal veranderd.
Het zijn voor ons zeer verwarrende dagen..
O ja.. we hebben vandaag maar weer kaasfondue gegeten.. we hadden nog een pakje over..
